***

powiedziała mi poezja - patrz
a ja tyle miałem do mówienia
o smutku bliźniaku co wciąż podaje się za mnie
o bojaźni gila i niestałości nadziei
niczym odbujany fotel czy gasnąca fajka

powiedziała mi poezja - słuchaj
a ja kluczyłem wzrokiem po zamkniętych zamkach
po czołach zmartwionych jak oset na łące
niechcianym medaliku za pierwszy siwy kosmyk
uczyłem oczy spojrzeń - spojrzeń uczyłem oczu

powiedziała mi poezja - zostaw
a ja o zostawianiu piszę marne wiersze
o słoiku konfitur w dłoniach małej żydówki
utopionej marzannie zakochanej w wiośnie