Poutykać błędy życia między zakurzone
grube księgi niepotrzebne światu, zbędne dla nas.
Raz zachwycić świeżą wonią druku nowych uczuć
nos, co dawno tęskniąc do nich, zapomniał twój zapach.
Przekartkować ciepłe drewno, znaleźć odpowiednie
wyznaczone tylko dla nas obszerne stronice,
zanotować atramentem w purpurowym tonie
nowy, czysty nasz początek - nowe, czyste życie.
I nie chować pełni życia za przeszklonym murem.
Nie ukrywać pełną piersią oddychanych, ciepłych
przenajsłodszych przepisanych okruchów Znaczenia,
które znacząc byt nasz, przy tym pomaga nam przetrwać.
Gdy nam regał spłonie żywcem, a kartka zostanie,
niech ją czytam razem z tobą, niech nie chcę zapomnieć,
co znaczyły tamte słowa, na krótko pisane
przed rozstaniem. Może kiedyś jeszcze nas połączą.