Pouczać werteryzm gorącem pociągu pędzące
Ręce puste obnażyć
Kolano zgiąć na znak skruchy
Połamać golenie ukrzyżowanym
Gwiazdy ogonem z nieba strącać
Otchłań bezdenną zostawić
Zatracić traw zieleń
Zapomnieć o słońca jedynie pozłacanej tarczy
Ponieść sie na księżyc srebrzysty rogal
Lub zawrócić pierścieniem Saturna
Królów strącać z tronów
A ich pałace w prochy obrócić
Proroczą być pieczęcią
Pokój boski głosić
Kwas miast śliny na upojne języki
Skraplać powoli
Sączyć im jad na większe dobra
Na nadzieje zrobione i niepamiętne
Ostatni wiatr zatrzymać
Ostatnią fale uciszyć