Nieznajomy

Posłuchaj,
W kilku wersach schowany sen,
Gdzie prawdziwy koniec ciszy,
Przy stłumionych dźwiękach kłamstw.

Przy gorącym kubku kawy,
Przy kominku,
Przy zamkniętym oknie,
Z warczącym za oknem wiatrem.

Pytasz,
Czy jeszcze wiem, kim jesteś.
A ja,
Zmienna, jak pogoda,
Zbyt długo w Ciebie wpatrzona
Ogniem prosto z serca gaszę
(Duszę)
Każdą dobroć, jaką mógłbyś ze mnie jeszcze skraść.

Nieznajomy.

Dziś wieczorem wypiszę się
Już z Ciebie na dobre
I złe
Bo na słowo „ M”, jak już (nie) miłość,
To,
Ja
Mam tylko na imię.