Jesienny spacer

Po rozłożonym żółtawym kobiercu
trzeszczą stawiane wolniutko kroki.
Krajobraz maluje w zmęczonym sercu
jesiennego dnia złociste widoki.

Błyszczą nieśmiało promienie słońca
wśród ognistych koron jesionów i klonów.
Zapach jesieni chłonęłabym bez końca
lecz nie zatrzymam przemijania dzwonów.

Zaniknie znowu ciepło promieni słońca
Wraz ze zmiana tych krajobrazów.
Nadejdzie pora bardziej mecząca
Zatęskni dusza do złocistych obrazów.