Polski żołnierz

Polski żołnierz wojak srogi,
Każde przekroczy progi.
Wejdzie wszędzie tam
Gdzie inni mówią „Ja na to sram”.

Dowódcy zawsze słucha.
Choć tępa z niego grucha.
Na musztrze ściśnięte pośladki,
Nie tak jak Francuskie gagadki.

Gdy idzie na wojne
Nie zbyt dobre ma przygotowanie zbrojne,
Ale nadrabia brak broni
Potem spływającym po skroni.

Nie pokona go Tatar
Nie pokona go katar.
Nie straszny my tygrys niemiecki,
Ani MiG rosyjski.

Ojczyzny broni swej
Od natarć armii złej.
Na świecie się udziela
Swych kompanów na światowych frontach wspiera.

W Afganistanie walczył w górach.
Nad Kosowem latał w chmurach.
W Iraku o ropę walczył.
Rosjan za Gruzje skarżył.

Po tym wszystkim została mu marna emerytura
I w głowie wielka bzdura.