bezczas
Połamane wskazówki czasu
odmierzały arytmią zmęczone dni
kiedy codziennością kruszony chleb
bólem milczenia opadł na stół
Trotuarem poskładanych myśli
spaceruje wczorajsza chwila
jak stygmaty znacząc ludzkie serca
bez imienia
W bezgwiezdną ciemną noc
rozrzucone naręcza snów
zamknięte w czterech ścianach łez
przepełniły życiodajny dzban
miarą nadziei bezczasu
Julka 10
54 902 wyświetlenia
428 tekstów
95 obserwujących
14 January 2017, 02:04
Polna, wiem, że podoba ci się ten tekst ;))) dlatego wznioslas toast ;))) ale jak zwykle pewność siebie zgubila. Roza.
. Chaos myśli ppwstaje w głowie, która za dużo myśli, kiedy nie wie co nastanie jutro ;)) W tym wierszu myśl jest jedna, od zamilczenia do pierwszego słowa; )) A zegar na szczęście moje....czysty
