Tej pamięci...

Póki w nim pamięć hołduje to, co było
Pokus licznych omija ochocze skinienia
I chociaż świadom, że się coś skończyło
nie zdoła odmienić to jego pragnienia…

Echo wspomnień pieści i katuje zarazem
każdą z wyrytych w pamięci chwil…
Myśli błądzą ze słów wzniosłych bagażem…
słów głośnych acz głuchych nadmiarem mil

Kiedyś może w kurhany zapomnień wszystko odłoży
a skrypty z chwil wspólnych czas przemieni w pył
rozdział z plikiem kart pustych znowu się otworzy…
Lecz jeszcze nie teraz… nie, dopóki będzie żył.