adresowane do Myśli

Pojawiłaś się tak nagle
i przytłoczyłaś mnie swoją bliskością

Na początku chciałam zapomnieć o świecie
wpatrując się w Twój blask
ale tylko przez chwilę

W bialutkiej sukience
pośrodku mrocznego lasu
znowu dostrzegłam Ciebie

Przerażona podbiegłam i zgniotłam niszcząc
Przepraszam

Zostałam tylko ja i ciemność
Nawet przyjemna
Kojąca
Dająca wrażenie bezpieczeństwa

Wychyliłaś się znowu
tym razem rzucając na moją twarz więcej blasku
Podeszłam
Uciekłaś

Utknęłam w ciemności
która nie zaspokoiła wyniszczającej pustki

Gdy przyszłaś po raz kolejny postanowiłam Cię chwycić
trzymać mocno i nie puszczać

Zamknęłam w szczelnym słoiku
patrząc na blask który dajesz
a w moich oczach odbijały się malutkie światełka
głęboko zapuszczając cierniste korzenie w sercu