Menu
Gildia Pióra na Patronite

Wrażliwość

Poezja
ma potłuczone kolana
widzę ją zapłakaną
schyloną ku ziemi
po upuszczoną kromkę chleba
z cukrem i masłem

Na ławce
gdzie przesiadują pijacy
ktoś wyrył oko
bez rzęs

Jesteśmy tylko ludźmi
zabitymi brązowymi deskami
w swoim życiu
z ostatnią działającą latarką
i chęcią przeżycia.

128 103 wyświetlenia
1427 tekstów
95 obserwujących
  • sprajtka

    22 February 2012, 14:19

    Chleb zawsze spada masłem na dół...z cukrem? czyli poezja jest cukrem Ziemi...a twardzi ludzie ją depczą...
    wypowiedziałam marzenie z ostatnią rzęsą , która spadła mi z nagiego już oka...by wrażliwość nie zgasła w nas wraz z wyczerpaną baterią...

  • Pytia

    20 February 2012, 21:10

    jesteś niepojęty..............bez tolerancji , obrzucasz zgrzytem życie,
    Życia niewartego

  • giulietka

    20 February 2012, 20:14

    Zostawiłeś na nim ślad swojej dłoni,
    tej od serca...

  • marka

    20 February 2012, 20:14

    Miło, że się Wam spodobał.
    Pozdrowionka.

  • 19 February 2012, 22:27

    Panie Marka to chyba jedyn z lepsiejszych Pana wierszy. Miło było czytać.
    Pokłon Józek zostawia.

  • Elizabetta

    19 February 2012, 21:30

    Prześwietny wiersz!

  • Specyk;)

    19 February 2012, 21:18

    "Jesteśmy tylko ludźmi
    zabitymi brązowymi deskami
    w swoim życiu
    z ostatnią działającą latarką
    i chęcią przeżycia"

    ...masz rację.Prawdziwa rzeczywistość zapisana w poezji:)

  • sand

    19 February 2012, 20:29

    piękny...