Podzieliłam swoje serce na części.
Są równe, cztery.
Wzniecać w nich będę płomyki,
kolejno, każdej niedzieli.
Płomień nadziei,
Płomień pokoju,
Płomień radości,
A gdy czwarta zabłyśnie,
Płomieniem miłości,
Połączę wszystkie kawałki na nowo.
Z czterech płomieni
Światło zatrzymam,
By serce znowu biło miarowo.