Przebudzenie...

Podążam za światłem, co gdzieś w oddali
wątłym promieniem próbuje się palić.
Rozjaśnia ciemność ten błysk aureoli.
Może mi drogę odnaleźć pozwoli…

Świeże powietrze od skrzydeł trzepotu
przywraca oddech, nie zamykam oczu.
Głucha i ślepa, w matni zapomnienia,
cudu doświadczam. Cudu przebudzenia.

Podążam za ciepłem tych anielskich skrzydeł,
mimo, że twarzy wciąż jeszcze nie widzę.
Tli się nadzieja. Uśmiecham się do niej.
Czy w moim sercu też ogniem zapłonie…?