Menu
Gildia Pióra na Patronite

Podaruj mi swoją samotność…
i smutek i strach…
I chociaż siebie nie mogę ci dać…
ofiaruję ci przyjaźń…

Gdy wstyd zabierze ci głos,
we łzie wypatrzę twój ból
i przytulę cię…bez słów...
nie oceniając…

I nie pragnę niczego w zamian…
bo i tak wiele już mam…
Chcę tylko ukoić twój ból…
bo kiedyś też byłem sam…

189 977 wyświetleń
1575 tekstów
600 obserwujących
  • 14 February 2011, 20:58

    To jest właśnie przyjaźń...nie pyta o nic...zwyczajnie nadzwyczajnie rozumie...

  • Seneka 18

    14 February 2011, 19:55

    To właśnie jest przyjaźń...przyjść gdy inni odeszli...być tarczą przed ostrzem samotności...

  • Seneka 18

    14 February 2011, 19:49

    Inaczej mówiąc...nie pytaj...przytul i z łzy wyczytaj...

  • Seneka 18

    14 February 2011, 19:31

    Wiesz Angeliko...w życiu są takie chwile, że we łzach jedynie trzeba czytać o tym co kogoś boli...Pytania są zbędne, zbyt bolesne...
    Dziękuję za odwiedzinki...

  • giulietka

    11 February 2011, 21:47

    Przepiękna prośba będąca zarazem bezcennym podarunkiem...

  • Seneka 18

    11 February 2011, 21:15

    Dziękuję...cieszę się, że zajrzałaś do mnie Emilio...

  • poprawna

    11 February 2011, 21:12

    Piękny wiersz! Tyle w nim bezinteresowności i szczerości... Podoba mi się, nawet bardzo.

  • Seneka 18

    11 February 2011, 21:03

    Samotność może być darem przyjaźni...tylko, że nie każdy o tym wie...
    Przyjaźnię się z ludźmi samotnymi...jest to zażyła przyjaźń...piękna...metafizyczna niemal...
    Wierzę w taką przyjaźń...
    Dziękuję za opinię i pozdrawiam :)