Menu
Gildia Pióra na Patronite

Jeszcze mężu

Podaj mi dłoń w te chłodne dni,
niech nie myślą, że to koniec.
Ubierz uśmiech i wyjdźmy dziś,
nie mówiąc, że to skończone.

Wścibskie oczy już czekają,
by pisać plotki opowieść.
Uszy przy drzwiach nasłuchują:
- To koniec? - szeptają. - Koniec?

Gdzieś tam zgubiono nasze „my”,
roztrzaskała się nadzieja.
Miłość? Może kiedyś była.
Lecz są to tylko wspomnienia.

Chłód i zawieja w sercu drwią,
stąd nie ma nawet odwrotu.
Ty wiesz i ja wiem kochanie,
nastała doba rozwodu.

Chcę nie czuć tego co czuję,
nie budzić się znów samotnie.
Mam pisać nowy życiorys
i mówić, że tak jest dobrze?!

Nie jest, nie było, nie będzie.
Co stanie się ze mną? Nie wiem.
Lecz mam malutkie pragnienie,
nie chcę umierać bez Ciebie.

146 971 wyświetleń
1738 tekstów
256 obserwujących
  • 14 September 2010, 21:11

    Dziękuję...

  • Leid3210

    14 September 2010, 21:08

    niesamowite!!

    to czyste uczucia ...

    +
    +
    +

  • 13 September 2010, 19:08

    Dziękuję...

  • 13 September 2010, 19:05

    Piękny wiersz Kasieńko:)

  • aaaaaaaaaaaaa

    13 September 2010, 18:54

    mimo wszystko samotność przeraża ..

  • 13 September 2010, 17:55

    Jak to skąd... Z serca i duszy. A może z oczu...

  • 13 September 2010, 17:52

    Kasiorek, nie na darmo jesteś moim ulubionym autorem...rewelacja...powtórzę to, co już kiedyś napisałam- skąd u tak młodej osoby tak dojrzałe teksty??? Pisanie to Twoje przeznaczenie ! Andrea chyli czoła w zachwycie...ach, ach...

  • R.A.K.

    13 September 2010, 17:15

    Bardzo ! bardzo ! mi się podoba :)