Uwiecznić czas

Pod płochym spojrzeniem czai się nieśmiałość.
Różane lica granicą uśmiechu.
Serce się wyrywa jakby pędzić chciało.
Malinowe usta namawia do grzechu.

Próbował artysta stworzyć
dzieło sztuki.
Olśniony urodą młodziutkiej
dzierlatki.
Miast skupić się w rysach
całokształcie piękna
wpatrywał się w oczy.
Modre jak bławatki.

Zerkał zza sztalugi na śliczną statystkę.
Skręcał w zamyśleniu gęste
handlebary.
Wyszeptał pod nosem
lekko zawiedziony
- jaka wielka szkoda że juz
jestem stary.

Nie oszczędził czas panny jak również malarza.
Tylko na portrecie młodość jej
zachował.
Kładzie świeże kwiaty pod rosłym pomnikiem.
Tam gdzie dawno temu artystę
pochował.

Nie będzie morału. Może zakończenie.
Czas zagoi rany lecz nie cofnie
lat.
Bywa że pozwala nam wraz
z wyobraźnią
zajrzeć w głąb historii i
z pomocą dat.