Winna!

Poczucie winy jak bumerang wraca,
W natrętnych myślach głowę zatraca.
Zadaje mi pytania bez odpowiedzi,
Bezlitośnie nimi atakuje bez zapowiedzi.

Ciężko mi się samej przed nimi obronić,
Jak od swoich myśli można zacząć stronić?
Myślę wciąż, jak przetrwać kolejny dzień,
Gdy po poczuciu winy został następny cień.

"Czy mogłam być przy nim bardziej wytrwała?
Co gdybym jeszcze trochę z nim została?
Może za szybko nas na straty spisałam?
Czyżbym za mało go jednak kochała?

A może to była naprawdę moja wina?
Może ja sobie to wszystko wmówiłam?
A co jak to ja ten związek zniszczyłam?
Może ja po prostu na to zasłużyłam?"

Męczy mnie wciąż poczucie winy,
Regularnie robi sobie ze mnie kpiny.
Uczę się więc oddychać głęboko,
Patrzę na te lata jeszcze raz, szeroko.

Myślę o spokoju, który odzyskałam,
Dopiero po tym jak się z nim rozstałam.
Poczucie bezpieczeństwa wraca powoli,
Już tak dawno nie miałam nad nim kontroli.

Zbieram nowe siły, leczę swoje rany,
Na przyszłość układam niewielkie plany.
A gdy myśl "winna!" znowu się pojawi,
Już mnie radości, tym razem nie pozbawi.