podłamany duch ...

pociągiem dziś jechałem
nad wierszem myślałem
słowa tak dziwnie się układały
aż w to co poniżej się poskładały:

w tym oto grobie
zrzucono szczątki pewnej osoby
szczątki czyjegoś syna, ojca, męża, brata
szczątki czyjegoś przyjaciela, kolegi
szczątki czyjejś miłości, przyjaźni
szczątki czyjejś zawiści, nienawiści
szczątki kiedyś owe
tworzyły tę pewną osobę
na imię Piotr jej było
dobrze, że jego życie się już skończyło