Noc w szalonych warkoczach

Po ulicach rozsypane paciorków godziny
Zmiata wiatr nucąc coś pod nosem.
Poplątały mi się daty i terminy,
Cały świat obsiany oczu Twoich kłosem.
Nawet deszcz wtedy mi przygrywa,
Nawet cień jupiterem światłu świeci.
Roześmiany księżyc po wodzie upływa…
W chmurach Amsterdamu tańczymy zamieci…
A najpiękniej i najcudniej puszysty
Jest Twój uśmiech, nie! nie śmiech!
Bo się kładzie w sposób zamaszysty
Na mojej radości i jej echu ech!
I dla Ciebie i Tobie mojej krwi natura
Mocną próbą ściga Kapelusznika.
W mijanej chwili łaskotliwych piórach
Orła w puchu dotknięć wszędobylsko fika.
Tak czasem ozdabia proste życia fakty
Spisujący radość atramentem słowa,
Ten co Tej, jak ja Tobie, zatańczy do taktu,
Żeby kochać miłość zawsze wciąż od nowa.

Quid Quidem