życie wietrzne

po konsultacjach z sercem
bez konsultacji z rozumem
zamknięta na otwarty grób
słyszę jak gwiżdże wiatr
z podziwu
gdy udaje mi się zdążyć
na pospieszny wiersz
zajmuję miejsce
w pustym przedziale czasu
wypełnia mnie przestrzeń
ta sama którą wczoraj karmiłam

zegar stanął na peronie

dalej idę sama