spowiedź

Po co i komu potrzeba,
udawać,ze nic już nie ma.
Że wszystko było pomyłką
straconym czasem i równią pochyłą.
Że kres był bliski
a słowa działały jak pociski.
Sumienie mi ciąży bardzo
a Ty reagujesz pogardą.
I chcę wyjaśnić i pokazać,
że czas ten chcę wymazać.
Przychodząc po rozum do głowy
dziś nie ma z Tobą rozmowy.
A tak chciałbym,aby jutro
dać Ci wszystko co chciałaś
Ale nie tego co dotychczas ode mnie dostałaś.
Dziś czuję to co i Ty czujesz,
ale wiem,że mogę Ci dać więcej niż oczekujesz.
Jeżeli i sama zaryzykujesz.
Uwierzyć w to,ze we mnie jest szczerość
Tobą pisana.
Bo jeżeli łączyło nas coś wielkiego
niech wiedzie nas to do dobrego.
I skoro zagościłaś w sercu moim
wybacz me błędy nieświadomości,
a życie niech wiedzie nas ku miłości.
Tej szczerej i nieznanej
już rozkochanej.

Być może jutro nie nastąpi
więc niech się ziemia rozstąpi
I pochłonie mnie całego
sensu życia dziś nie widzącego.