Przepływając życie

Pływak klasycznie tnący falę
Parsknięcie, wymach ramienia…
Pieszczoty w lesie, w letnim upale.
Plecy świecą potem, źrenice skrzeniem…
Twarz zagłębia się w wodę, w ruchu miarę.

Lustro coraz bliżej, plusk i wydech.
Dłoń przecina światy spijając chłód wody…
Stojąca postać w lawinie szyderstw.
Pęka, gdy serce wyrwali sposobem
Jednak wciąż stoi we własnej krwi pyle…

Spienione stopy niosą klin pływaka
W hałasie sprzeczając się o drobiazgi…
Ten kościółek przyjmie ćpuna i pijaka.
Martwa cisza wokół, a wewnątrz oklaski.
Leżymy na łące, w czerwonych makach…

Wzburzona woda szeleści niezmiennie
Plotąc historie o dziwnych miejscach…
Kościółek, łąka mieszczą się we mnie.
Kraina bogata, choć dziwnie lekka.
Serce ty moje, czemu wciąż drzemiesz?

Quid Quidem