Mimo wszystko

Płyniemy okrętem
na maszcie z białą flagą
w przestworza marzeń
czas
kreśli na twarzy zmarszczki
bezdusznie

to nic!
bo dusza młoda jeszcze
stąpa w kroplach deszczu
codziennych zmartwień

jesteśmy już u kresu
otwarte są bramy
Bóg reżyser
każe nam grać
pierwszą parę

jeszcze raz spojrzeć trzeba za siebie
i oddać ukłon miłości
ubranej w łzy które smakują szczęściem