"Jad"

Plując jadem jak żmija,
owijam się wokół świata,
zadając ból, który nie mija,
przez kolejne niewdzięczne lata.

Jadem tnącym jak ostrze żyletki,
słowami przecinam ludzi serce,
nie potrzebny mi żaden sygnał karetki,
w niekończącej się ludzkiej męce.

Skórą zieloną jak liście wiosną,
dotykam rzeczy materialne,
czasami w chwilę radosną,
Twe słowa stają się realne.

Ruchem zwinnym jak kot,
uciekam przed goniącym mnie strachem,
i wznosząc się w niespokojny lot,
nasycam się powietrza zapachem.