płonie niebo zachodami słońca
i nikt nie gasi konających dni

bez żalu gorączkują się spojrzenia
spijają ciepło płomieni
a niebo się zwęgla
i zsypuje nam na głowy popiół

bez opamiętania żyjemy w płomieniach
na gruzach niespełnionych pragnień

płoną dni
a my naiwnie wierzymy
że zawsze będziemy się tlić