Dosłownie bez kobiet

Płomieniem mroku
bez iskier gwiezdnych tajemnic
pielgrzymką dni
bez słonecznej wędrówki godzin
świtem urody bez poranka młodości
bramą zamkniętych na ciemność niebios
bez klucza światła
bursztynową komnatą jesieni
bez złota dojrzałych liści
równiną letnich upałów
bez stepów błękitu
spokojnym oceanem zimy
bez śnieżnych mórz bieli
potokiem wiosny
bez dopływów przebudzonej zieleni
koncertem lasu bez chórów szumiących drzew
tęczą radości bez barw uśmiechów
łąką smutków bez kwiatów łez
szeptem milczenia bez ciszy zmierzchów
rodzinnym domem
bez kominka ludzkiego ciepła
hymnem miłości bez muzyki poezji
była by światu cała jego piękność
zubożała o kobiecość.