Menu
Gildia Pióra na Patronite

Popioły przeszłości

Piszę, kontempluje …
Ty mojej samotności nie czujesz.
Strumień płynie, brzęczy woda,
Pić nie mogę, nie dla mnie ta ochłoda.
Woń polnych kwiatów się czuje
Odnaleźć Ciebie w niej próbuje.
Trzesię wiatr polnym kwiatem,
Czuje się jakby był moim bratem.
Nie ugasisz mego płomienia,
Ma miłość jest wiecznego istnienia.
Węgle się we mnie żarzą,
moje oczy o Tobie marzą.

4736 wyświetleń
52 teksty
2 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!