Przestrzeń
Piękny, słoneczny dzień wita wszystkich
Oprócz Ciebie.
Ty, wśród szarych bloków stoisz sam,
Jak w odchłani,
Jak pośrodku świata.
Świata wśród ludzi, którzy nie rozumieją
Twojego bólu, tego jak bardzo cierpisz.
Codzienny ból, krew i łzy.
A my, przecież znamy się od dziecka.
Jedno podwórko, jedna piaskownica, jeden świat.
Wszystko to zmienił Twój nowy, lepszy świat.
I nawet nie widzisz jak cierpię wraz z Tobą.
Nie umiem Ci pomóc, a widzę, że giniesz.
Chcę podać Ci dłoń,
Ale między nami jest tylko pusta przestrzeń...
/ napisałam kiedyś na konkurs o uzależnieniach
Autor
28 February 2010, 13:38
Bardzo dosłowny i powiedzmy sobie szczerze prawdziwy tekst! Człwoiek uzależniony właśnie tak się czuje, podoba mi się jak to przekazałaś. Śwetny wiersz. :)
Pozdrawiam.
27 February 2010, 00:04
aaa!
widzę, ze odkryłam tu niejednego poetę dzięki nowej odsłonie stronki;]
bardzo mi się podoba, dobrze, że napisałaś o uzależnieniu na końcu bo to rozjaśnia rozumowanie wiersza.
zachowam go sobie w zeszycie:)