Oj Babciu dziękuje

Pewny dzień w pobliżu ławki słoneczne chwile młodej duchem babki
Ona żywot ma już pomału skończony w zwierciadle wydarzeń
tą bohaterczynią zwaną Babcia wychowując
pozwoliła odchylić się od dna to w moim sercu drzemią jej wskazówki
powierzane zapamiętywane w sercu zapisane chwalone i kochane
To ona Bohaterka godna miecza i kammienego serca ze stali na krzyżu
dzwigając ten ciężar nietracąc zmysłow trzymając w sobie dawne dni
młodzięczych chwil każdej łzy uciekając od wojenej kuli dla niej Medal
w postaci Miłosc nadzieji że twoj wnuk zwycięży by kiedys móc zasiąść w
bujanym fotelu! nie trafic do piachu ani klatki zwanej celą uniknąć
nałogów już tych wszystkich z biegiem czasu poślubić mą Miłosc ktora
daje mi człowiecze ulepszenie i odnalezienie

DLa BABCI MEdal w postaci Miłosci ona niewidzi w żadnych ludziach przykrości
widzi swe dziecię ozdobione ustawione ktore czeka by zająć jej kolej = kolej Babci= ! na swej ławce juz cala płonie
rumieńce bledną opada z białej śniegiem ławki czerpiąc oczami ostatni słońca promień Dusza zaczyna w podróż
wyruszac widzi dlugą Kolej i mówi pomału weż diabli polej !

To ona ma złoty medal życie przez które szybko wyprzedzi każdego z nas wiec nieżaluj czas
Idż i o medal swój walcz! Dziekuje za każde lekcje powierzone mi już do końca życia patrząc Sercem!