Kiedy Ciebie nie ma...

Pewnie zastanawiasz się, co robię, gdy wyjeżdżasz Ukochana?
Cóż mogę robić poza pracą, gdy jestem sam?
Siedzę przy biurku, patrzę na Twoje zdjęcie i myślę o Tobie.
Myślę o tym, czy też myślisz o mnie…
Myślę o każdej chwili spędzonej razem…o każdym pocałunku.
O dotyku o Twoich oczach, w których zawsze widzę duszę.
O Twojej buzi wypatrującej mnie oknem, gdy wracam z pracy.
Zawsze czekasz na mnie z taką tęsknotą i uśmiechem, że już jestem.
Myślę o naszych porankach, jak budzimy się wcześniej, by wspólnie
Posłuchać ptaków i popatrzeć na wschodzące słońce…
Pamiętasz jak zastanawialiśmy się, dlaczego ludzie kochają zachody słońca?
Przecież wschody też są cudowne…tylko pewnie rzadko je widują,
Bo zbyt długo śpią?…śmialiśmy się do łez…
Myślę też o wspólnych kolacjach w blasku świec…zawsze są to długie kolacje
A koniec ich zwiastują dopiero kończące się świece i świt…
Myślę o wspólnej muzyce, która gra nie tylko dla nas, ale też w nas…
Pamiętam jak wsłuchiwałaś się w każde słowo piosenki, by odnaleźć w nich naszą miłość.
I mówiłaś, że to piosenka o nas…to było miłe…wzruszające, magiczne.
Kurcze a ja bałem się wzruszyć i pokazać, że też mnie to wzrusza…
Ale Ty wiesz…prawda? Czytałaś z moich oczu…wiem…
Teraz mi Ciebie tak bardzo brakuje, choć wiem, że to krótkie rozstanie…
Ale może to i dobrze, że są takie rozstania…
Jest czas na tęsknotę, na analizę…na zastanowienie się nad sobą…swoim postępowaniem.
I zastanawiam się właśnie…nad tym teraz.
Czy robię, aby wszystko, byś czuła się szczęśliwa?
Czy wystarczająco często mówię Ci jak bardzo Cię kocham?
Czy nie przeoczyłem czegoś ważnego w naszych relacjach codziennych?
Czy może swoją głupotą sprawiłem, że kiedyś płakałaś w osamotnieniu?
Wszystko to jest dla mnie ważne Kochana…
Pragnę być ogrodnikiem naszej miłości…i tak samo jak Ty ją pielęgnować…
Wszystko to przemyślę w sercu i gdy wrócisz okażę Ci bardziej, lepiej, piękniej.
Bo Cię kocham, wiedz o tym.

Renacie.