Mim

Pewien mim
W sentymencie swym tkwił
I grywał tylko swe sentymenty
Że wszystko płynie i przemija
I już nie wraca a z każdą godziną
Czas życie skraca
Tak popadł w swym niemym monologu
I grał dla siebie przed lustrem w domu
Bo nie oglądał go już nikt
Bo po co on komu
Taki mim