Oglądając przemijanie

Patrzymy na wiosnę poprzez ciszę
W wieczornym szumie zwykłych rzeczy.
Gdzieś obok szept uśmiechu słyszę,
Co wszystkie smutki świata leczy.
Ptaki strumieniem kropel śpiewu
W błękicie tkają firany cienia.
Gaśnie powoli horyzont brzegu
Magicznie przyszłość w przeszłość zamienia.
Już nocą zegar powoli broczy,
Jednak nie szukam w granacie gwiazd,
Bo odnalazłem je w Twoich oczach
I w nich schowałem biegnący czas.

Quid Quidem