pamiętam drżenie ciszy w kaskadzie oddechówsplątanych pragnień szeptyw magii uniesieniu
i zapomnieć nie chcę fotografii chwilitrwam i dla jej ocalenia pozostaję w cieniu
jestem
choć świata mniejchoć zgubił mnie twój błękitchłonąc nowe cuda tęcze krajobrazy
nie przychodzę często
czasem kiedy zaśnieszi nie wiesz że to ja właśnie
z rzęs otchłani czarnejrosą kryształowądotykam twojej twarzy
luterin
Autor
17 October 2016, 12:54
Witam. Lubię czasem wrócić i popatrzeć i poczytać. Bardzo delikatny wiersz."choć świata mniejchoć zgubił mnie twój błękit"Mnie też kiedyś błękit zgubił. Ale to brąz wskazał mi dobrą drogę. Najlepszą. Pozdrawiam ciepło ;)
3 April 2015, 10:13
wole Ciebie mniej rozmarzoną
13 March 2015, 21:19
..delikatne i piękne .....fiszka....