Menu
Gildia Pióra na Patronite

Men

Pamiętam cierpienie które wciąż
Krzyczy z mojego wnętrza
Pamiętam upokorzenie
Pozwoliło uwierzyć że to ja jestem ta zła
Pamiętam smutne godziny wielu lat
Samotność która wypalała piętno

Wtedy gdy mogłam iść wprost po piękno

I dalej nie rozumiem czym jest wybaczenie
W jaki sposób odebrać tej pamięci moc
Gdy dobrze wiem jak i kto
Mi zrobił krzywdę
Moja mściwość uderza
I gra w karty by
Zapłacił każdy z nich
Dokładnie tyle ile mi zabrali

F*ck the patriarchy

* "Hope" is the thing with feathers *

15 864 wyświetlenia
379 tekstów
20 obserwujących