paliliśmy się w mroku naszych ciał
od początku zapatrzeni w koniec
z niepokojem
którego świat sam by nie uniósł
niemożliwe lekcy wtedy

przez granice obce
przedzieraliśmy się obrzydzeni aktem poznania
a wszystkie doznania
były spłaszczone pogardą
pomniejszone o głód miłości

byłam też ja
niewidzialna
a przeze mnie przechodził strumień światła
każda iskierka umierała
na moim ciele a świat
zahaczał o mnie tworząc
nowe baśnie
niemożliwe historie a to wciąż
nie byłam ja