Menu
Gildia Pióra na Patronite

Pachnie trawą, co w oddali dogasa,
Chłodem pachnie, co chwyta za szyję,
I dym wężykiem po niebie się wije
Cisza spacerem wędruje po lasach.

Jabłkami pachnie, rozpalanym piecem,
Zwożonym grabem i młodą dębiną.
Liście pod płotem jak powstańcy giną,
Choć dla nich nigdy nie zapłoną świece.

W starą czereśnię wplątane struny
Pieśń grają ciężkie z monotonii
Ostatni koral wypadł z rąk aronii,
Tocząc się w czarne głębiny zagonu.

Tak idzie pani – wielka, dostojna, dumna –
Kroczy, łzy wirującym liściem ociera,
Sinoobłoczna – na sioło spoziera,
Do snu układa głowę na gumnach…

21 171 wyświetleń
266 tekstów
27 obserwujących
  • funeralofheart

    5 May 2020, 22:30

    Dziękuję za odwiedziny.

  • Pytia

    5 November 2019, 17:29

    udawać, że mamy zasób wyobraźni słowa???? jakiś chaos

  • Papużka

    3 October 2018, 10:55

    Jeszcze warto tu zaglądać.. Przeniosłaś mnie w inną przestrzeń, za co dziękuję.

  • Gaia

    1 October 2018, 08:34

    Taki koloryt Chełmońskiego - wymowny, słodko-gorzki.
    :)

  • funeralofheart

    30 September 2018, 10:33

    Kłaniam się nisko :)

  • finezja

    30 September 2018, 09:41

    :)))

  • 30 September 2018, 09:33

    Popieram Przedmówczynię. :))

  • finezja

    30 September 2018, 05:59

    Bardzo ładny. Klimatyczny. Szczególnie podoba mi się druga zwrotka. Pozdrawiam: )