rachunek...

Otwieram bramę, za którą mieszają się myśli
kwiaty mych naiwności ,że znam ciebie.
Otwieram drugą gdzie głosy czekają
na prawdziwe swe miejsce i
mało brakowało bym usłyszał ponownie
śpiew syreny, który pieścił zmysły moje.
Niestety zdradliwym słowem przeszła obok
może inny jej otworzył ramion podwoje.
Mało brakowało, bym poczuł ponownie,
Jak serce rozpromienione bije w rytm pożądania,
jak oszalałe ze szczęścia zmysły tracą kontrolę.
Były one codziennością za spiżowymi bramami
gdzie delektowałem się nadzieją na jutro.
Dziś pozostała tęsknota
I marzenia w sercu zamknięte skrycie-
bo tak mało brakowało bym kochał nad życie...