My

Oto ja , kobieta zwykła,ziemska istota
Budzę ranek wspomnieniem wieczoru
Kiedy ty i ja dotykiem gwiazd żegnaliśmy dzień
Oto ty, mężczyzna z mojej fotografii
Nie idealny, nie święty, ale mój
Oto my, kobieta i mężczyzna w dziwnym Świecie
Jedno przy drugim przeciw wszystkiemu,co złe
Na szlaku życia, piąć się na szczyt Miłością zwany
Nie ma przypadków, ideałów, ni świętych
Jedno tylko mam marzenie, brudzić się myślą o tobie
Ty zaś bądź mi skałą, opoką i wschodem słońca
Głosem, co ciepłem swym zmarzniętą duszę ogrzeje
Na skraju drogi, gdy starcze dłonie splotą nadzieje
Jeno spojrzenia nasze młodości będą wspomnieniem
Wszystko się zmieni i tylko Miłość jednostką stałą
Tam, gdzieś na grani dawno liną związani do końca zostaniemy.