misericordia

ostrym jak gwoździe dlaczego
przebijam znowu Twój bok
ale Ty udźwigniesz ten ból
i wszystkie moje podłości
zrzucone na jedno na ramię

wyryłeś mnie na obu dłoniach
i dłuższą belką na piasku
przekreślasz cały mój dług

a gdy staniesz znowu przede mną
rankiem trzeciego dnia
nie śmiem dotknąć Cię mą niewiernością

podniesiesz mnie jednym spojrzeniem
a ja siebie
i cały mój świat
ukryję w tej jednej ranie