Menu
Gildia Pióra na Patronite

Wilcze tajemnice

Osamotniony wilk
Jako żywioł w nim wolność
Dziecko mroźnych wiatrów
Kutych lodem gór
Serce w nim silne niezłomne
Jak i nadzieja, wygaśnie dopiero z ostatnią gwiazdą
Osamotniony wilk
Z wyboru
Natchniony pragnieniem władzy
Twardo stąpając, wytycza nowe szlaki w śnieżnych głębinach
Nie słucha nikogo
Czysty instynkt i lojalność wobec niego
To osamotniony wilk
Podąża w nieznane.
Pewnie i z gracją
Jakby dobrze znany był mu cały świata majestat
Czego tak szuka ?
Gdzie zapragnie pozostać?
Cóż widzi w świetle księżyca wyjąc doniośle?
I tak przemierza czas
Osamotniony wilk
Niesiony swoją tajemnicą
Gdzieś TAM

8545 wyświetleń
97 tekstów
8 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!