Szarówka

Przeze mnie... Skąd mogłem wiedzieć, że ulegnę? :P

Matki się nie wybiera!
Chociaż, właściwie swoim dzieciom czasem można!;)

Wszystko przez Ciebie, jak zawsze;)

Gawędziarzy? :D
Wszystko mi mówi, że... dzieciom swym okropną Matkę zafundowałem. :P
Żartowałem :D (ale tylko troszeczkę :P )

Ktoś mi tak kiedyś powiedział... ;)

I chyba przez tego Kogoś ten wiersz...

Dzięki, Sebsatianku, miłego dnia;)

Bo szarość to też kolor :)
Ładne mi to resztki... ;)

Pozdrawiam Madziu :)

Michale, błyskotliwa puenta...
Dziękuję;)

Natalko, Aniu... dziękuję za wpis i obecność:)

Arti, nawet zmierzch może czasem zostać na lodzie... ;)
Lubię płodnych gawędziarzy;))

Pozdrawiam Was ciepło i miłej soboty życzę;)

czasem nie warto spopielić
marzeń, które chciały się tlić
bo zgasły ciemnością wieczną
a serce nie ma już nic.

Tylko lód mógł zatrzymać napisy na wodzie
i mostem się stać pomiędzy brzegami w jednej chwili.
Nie jest szary, to my swą szarością sprawiamy, że zimny się staje.

Tak przynoodzam, ale mężczyźnie w ciąży podobno wolno. :D
Pozdrawiam. :)

Ach... co tu mówić: Wspaniały wiersz..
Zabieram;)