Maskarada

Porywam, bez komentarza, sliczne.

Boimy się zmian, boimy miłości, boimy nieznanego...
ale przecież koniec nie musi być zły, a maski...
Twarze nasze znamy na pamięć, to tylko zabawa w teatr...
A może tylko rutynowy, poranny makijaż... bo sami boimy się spojrzeć swojej prawdziwej twarzy w oczy?...

No i nabałaganiłem pod takim pięknym tekstem Magdaleny. :)

Bardzo mi się podoba.
Wyjątkowy wiersz, wyjątkowo wspaniały :)

no... podoba mnie się i nie dziwota, że stal się inspirację:)

Joasiu, jeśli rzeczywiście "emanują nadzieją", to mogę jedynie się cieszyć, że kogoś tą nadzieją dotknęłam... :)

Piotr, miło mi to czytać, zwłaszcza od Ciebie...

Miłego niedzielnego wieczorku Wam życzę:)

To już wiem który wiersz był inspiracją dla Agizo.
Piękny.

Zapaliła się w nas marzeń iskra
wykrzesana z nieba rozkoszy

Te wersy pięknie emanują nadzieją...
Zakończenie mnie powaliło...