Gdy od ludzi bliższe księżyce...

Na księżycu zaraz będę stać
Nad księżycowym morzem plażować
W Polsce dawno nie ma nic
Więc wszyscy lecą na księżyc:)

To świadczy o Twojej wrażliwości plastycznej, Kasiu;)
Dzięki:)

Każda babka lubi być trochę polukrowana;)
A tak poważniej, dziękuję, że jesteś:)

Uwielbiam Twoje wiersze! Więcej lukru nie sypię, choć to co pisze jest szczere...Ty wiesz...

Pozdrawiam Madziu :)

Uśmiechnęłaś mnie od ucha do ucha tym komentarzem, Joasiu:)
Niezwykle miło mi czytać o szalejących myślach;)
Pozdrawiam.:)

Działa na mnie ten wiersz...
jakże me myśli czytając szaleją...

Dario, i ja lubię, gdy do mnie zaglądasz;)

Xavier, Ty zawsze wyłapiesz coś zmysłowego;)

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie;)

Lubię :)

Arturo, tylko księżyc rozumie nas w pełni...
Miłego dzionka;)

Wilcze stado obce za dnia, a nocą dusza wyje do księżyca o marzeniach niespełnionych.
Śpiewamy do wielkiego lustra, bo nikt nie jest tak bliski, jak my sami...

Podziwiam Twój wiersz, Madź i nieśmiałej Nat też. :)