\"to jest piękne i cholernie boli\"
on nie
umarł-
nie rzucił
się z okna
nie powiesił
się na
wierzbie
nie strzelił
sobie-
złotego strzału
w lewą rękę
próbował –
i wciąż
próbuje dźwignąć
się z tej
przeklętej
samotności
choć
trwa tak
w tej nędzy
brudzie
oczy-
mu płoną
nadzieją
jutra
choć
wie że
szczęście zdradza-
szczęście
i
życie spala-
życie w
pustce przeklętej
klęknie i klęczeć
będzie w
błagalnym tonie
prosić o
człowieka-
w człowieczeństwie
i
nieraz zapyta się-
czy nie lepiej?
umrzeć z
innymi w
jednym bólu
niż
wśród ludzi
być zbędnym-
jak wyrzut?
sumienia
poetą
5 May 2012, 16:14
jak dla mnie niezapomniany, więcej słów bytem będzie tutaj zbędnych
pozdrawiam ciepło
4 May 2012, 13:31
A ja ci powiem Rodion, że tęsknie za imprezkami owymi, gdy miałeś celibat.
Bozko „słodzisz ” mi tu a miałaś być moją cichą nauczycielką, a co do ciebie „dark. rain.” Nie mam słów ubytki mam przy tobie zawsze. Wiersz mnie powalił, to było coś, co u góry napisała Asia- poruszył jakąś strunę we mnie.
Pozdrawiam ciepło
M.3 May 2012, 23:36
Oj tam. Wczoraj wyjechali mi, że piszę coś ciągle o miłości-zwiędłej. To naskrobałem to, tak szczerze mówiąc nie wiem czy jest dobry/czy nie dobry. Tak wiem, ale ja lubię formę „paragonu”. Inel nie porównuj moich „bzdecików” do poezji broń bożę. A czym cię on zdziwił świetliku?
3 May 2012, 23:00
Wiersz godny uwagi i zapamiętania. Ma w sobie to "coś", czego w poezji nie może zabraknąć. ;)
