okno na świat to ja
a serce zamknięte w dotyku
wieczornego chłodu
kruszy się w pocałunku nostalgii

pajęczą siecią oplatana
niczym posąg
trwam w bezruchu

służąc nucie zapomnienia
zostawiam wspomnienia
pogrzebane we mnie
w te zimne wieczory

gdzie tylko szum
nietoperzy przypomina
że noc tuż tuż

otul się szalem bo wieczór już