Menu
Gildia Pióra na Patronite

Inni ludzie

Oddzieleni szklaną szybą
Jakby z różnych światów będąc
Pośród deszczu, barw jesieni
Zatopieni w własnych myślach
Dziwnie obcy, odmienieni

Życie nasze przeplatane
Pozbawione ciepła, wiary
Uczuć także już nie starcza
Wypaliło się coś ponad miarę

Trudno zebrać się po latach
Chwycić w żagle wiatr
Którego nie ma
Płynąć po bezkresnych wodach
Łodzią, której nigdzie nie ma

2026 wyświetleń
20 tekstów
1 obserwujący
  • dana1596

    23 June 2014, 18:00

    pod koniec rytm uciekł...ale wiersz zmusza do przemyślenia swojego życia, ze zdziwieniem konstatujemy, że nie zostało nic...

  • Papużka

    23 June 2014, 16:59

    kiedy wietrzeje zapach
    młodzieńczej miłości
    warto poddać uczucia
    kreatywnej reanimacji

    Myślę, że można wprowadzić małą korektę, jednakże wiersz kołyszę w sercu. Na przyszłość.