Listopadowa jesień

Bardzo, bardzo... bardzo Wam wszystkim dziękuję :)

uczuciowo...

Ta cisza przemawia w języku znanym jedynie tęsknocie...
Przepiękny wiersz.

I pośród dymu, głosów niemądrych, co to podziw swój zatrzymali na kamienia zimnie, czy na wyglądzie tych, co tu z przyzwyczajenia tylko przyszli...
spotkały się ogniki oczu żywych tu i wiecznie...

Piękny wiersz, wyjątkowy.
Pozdrawiam. :)

Cieszę się, że się podoba Aniu :)

Bardzo się cieszę Xavier, że dostrzegłeś to, co najważniejsze.

Agusiu, pięknie dziękuję za Twoje słowa, obecność i skojarzenie :)
Choć moja cisza brzmi nieco inaczej:
http://www.youtube.com/watch?v=qGOv4y_QYVE

Ściskam :)

A kogóż to widzę :)) Aniu jakże dawno Cię nie gościłem u siebie :) Tym bardziej cieszę się, że wiersz się podoba i że trafił tam, gdzie jego miejsce :)
Pozdrawiam.

Ewo, dziękuję za obecność i pozdrawiam także :)