Jak kamień w wodę

Odchodzi się zawsze po cichu
Przepada się cichym pluskiem
Pierścienie na wodzie
Trwają krócej niż żegnaj

I nikt nie zapamiętał
Koloru twoich oczu i blasku spojrzenia
Gdy noc wstydliwie
Przeglądała się w ich błękicie

Odchodzi się zawsze bez słowa
Tych i tak padło zbyt wiele
Na wyjałowioną ziemię
Nasion co nigdy nie wzeszły

Dlatego nikt nie pamięta
Trzasku potłuczonych szczęść
Płaczu dziecka
I nieśmiałych próśb o miłość

Odejdę więc bardzo cicho
Zabiorę siebie z czyichś pamięci
Choć trochę przykro być ledwie chwilą
I nie zostać nawet wspomnieniem

Jak kamień w wodę....