Paskudne cząstki materii

Odbiegłam myślami gdzieś daleko,
wciąż nie wiem czy to gorsze,
a nuż lepsze miejsce.
Zdawać by się mogło,
że trochę tu brudno i ciemno,
ale czy nie takie jest właśnie
moje wnętrze?
Wszelkie paskudztwa
ciała oraz duszy,
odgórnie ustalone
i przez wszechświat mi dane.
Zostaje jedynie uznać je za swoje,
taką nieodłączną
chociaż ohydną cząsteczkę.
Nie ma co się nad nimi rozczulać,
dopóty czysty mam umysł i serce.