Moja René
Od małego szkraba
Nie byłam łatwą istotką
Plułam Ci w twarz kaszką
Robiąc minkę słodką
Ty wszystkie trudy i znoje
Brałaś na swoje barki
Miłość dzieliłaś na dwoje
Nie używając miarki
Czasem łzy cisnęły
do oczu się same
Martwiłaś się o mnie
Gdy wracałam nad ranem
Dojrzałam dziś do tego
Choć nie jestem wylewna
Kocham Cię Mamuś
Bądź tego pewna
________________________________
Nic nadzwyczajnego, przerymowane
do bólu, osobiste i banalne.
Ale dzisiejsza data jest dla mnie ważna.
Pozdrawiam cytatowiczów!
Autor
14 November 2010, 08:19
Emi jakby było coś nie tak z wierszem,to twoja mama nie płakałaby.A ja na pewno nie dałabym ci plusa,i nie napisała ,że piękny.
Każdy szuka czegoś innego.Co to znaczy oryginalnego wielkiego wow.Twój wiersz jest jedyny w swoim rodzaju i naprawdę jest śliczny
Pozdrawiam :)))
14 November 2010, 01:06
Wiem, że oczekujecie tutaj czegoś oryginalnego, wielkiego wow, a to niczym się nie wyróżnia. Tak sądzę.
A to, że mama za każdym razem płacze jak czyta to już inna sprawa. :))13 November 2010, 10:54
Pięknie Emilko...
Napisałaś delikatny, czuły wiersz...ale powiedz gdzie banału w wierszu szukać mam,bo nie dostrzegam go
