Nie spotykanie

Oczyma pisać wiersze
świtom czekanych w dali
spełnień
wstydem jesiennieć
przedwiośniom śnionych
pocałunków
nawrócić swą samotność
w jaśminową pełnię
przekwitłych nadzieją w czekanie
tęsknot
otworzyć siebie na oścież
płomieniom wiatrów
by płonąć tym samym ogniem
razem
choć każde w sobie
samotnie
liczyć te same gwiazdy
by nie zasnąć prosząc spadadające
o wspólne przebudzenie
bądź sen na zawsze
przy sobie
zasłonić okna światła
obłokami marzeń
po omacku odnajdując siebie
dotykiem ociemniałych zachwytem
gubiąc słowa w milczenie
własnym imieniem tak bardzo tylko sobie
nazwać bliskość
jakby była lustrzanym odbiciem
którego ty słońcem
ja księżycem.